Διαταραχή Πανικού

Η διαταραχή πανικού είναι μία αγχώδης διαταραχή κατά τη διάρκεια της οποίας το άτομο παρουσιάζει ξαφνικά και απρόσμενα επεισόδια έντονου φόβου και άγχους. Τα επεισόδια αυτά ονομάζονται κρίσεις πανικού και η διάρκειά τους μπορεί να κυμαίνεται από μερικά λεπτά έως και μερικές ώρες. Μία κρίση πανικού μπορεί να συμβεί ξαφνικά και η ένταση των συμπτωμάτων αυξάνεται προοδευτικά, φτάνοντας στο μέγιστο στα επόμενα δέκα λεπτά.

Όσον αφορά στα σωματικά συμπτώματα των κρίσεων πανικού, επέλεξα να παρουσιάσω ένα απόσπασμα από αφήγηση πραγματικού περιστατικού,όπως περιγράφεται στο έντυπο υλικό της ομάδας delirium.

Κυριακή απόγευμα, μετά το φαγητό. Πίνω καφέ στην κουζίνα με φίλους. Ξαφνικά με κυριεύει ένα απίστευτα δυσάρεστο συναίσθημα. Νιώθω τους χτύπους της καρδιάς μου να επιβραδύνονται απότομα, κάτι σαν αρρυθμίες. Η αναπνοή μου βγαίνει δύσκολα, κρύος ιδρώτας στο πρόσωπο και το σβέρκο, η όρασή μου αρχίζει να χάνεται. Νομίζω ότι θα λιποθυμήσω, αλλά δε λέω τίποτα. Σηκώνομαι διακριτικά και πάω στο κρεβάτι. Σκέφτομαι ότι θα μου περάσει σε λίγο. Όμως δεν περνάει. Μετά από κάποια ώρα, η κολλητή μου έρχεται να με βρει. Με ρωτάει τι μου συμβαίνει. Δεν ξέρω να της απαντήσω. Νιώθω ότι πεθαίνω. Με βάζει σε ένα ταξί για το νοσοκομείο. Μετά από πολύωρη αναμονή, στα όρια της κατάρρευσης, επιτέλους έρχεται η σειρά μου να εξεταστώ. Θέλω να μάθω τι έχω. Όμως η απάντηση είναι αρνητική. «Δεν έχεις τίποτα, από το άγχος είναι». Στη δυσφορία μου προστίθεται απόγνωση και θυμός. Μα πώς είναι δυνατόν να μην έχω τίποτα; Είναι τόσο άσχετοι; Νιώθω ότι πεθαίνω. Και κανένας δε μπορεί να με βοηθήσει...(απόσπασμα από το έντυπο υλικό της ομάδας Delirium).

Τα ψυχολογικά συμπτώματα ωστόσο περιλαμβάνουν έντονο φόβο, άγχος, αίσθημα επέλευσης τρέλας, έλλειψη ελέγχου και φόβο για επερχόμενο θάνατο. Μπορεί επίσης το άτομο να έχει αίσθημα έλλειψης της πραγματικότητας, δηλαδή να νιώθει ότι παρακολουθεί τον εαυτό του και τη ζωή του σαν να πρόκειται για άλλον άνθρωπο.

Είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε ότι πολλά από τα συμπτώματα που εκδηλώνονται στις κρίσεις πανικού, είναι παρόμοια με συμπτώματα που εμφανίζονται σε σοβαρές παθήσεις της καρδιάς, του θυρεοειδούς, του εγκεφάλου, του πεπτικού συστήματος και των πνευμόνων. Εφόσον αποκλειστούν οι οργανικοί παράγοντες, ο θεραπευόμενος είναι απαραίτητο να ξεκινήσει Ψυχοθεραπεία και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να κριθεί απαραίτητο και η φαρμακευτική αγωγή. Το δυσκολότερο κομμάτι στη διαδικασία είναι το γεγονός ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό όσοι αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα αρνούνται να δεχτούν ότι το πρόβλημά τους είναι μόνο ψυχολογικό, με αποτέλεσμα ο πανικός να εμφανίζεται συχνότερα, το άγχος του ατόμου να αυξάνεται και να επηρεάζει αρνητικά όλες τις πτυχές της ζωής του. Η κατάσταση γίνεται συνήθως χειρότερη με την πάροδο του χρόνου και η αρχική κρίση πανικού ακολουθείται από χρόνιο άγχος και ανησυχία και τελικά από μία δεύτερη και τρίτη και στη συνέχεια επαναλαμβανόμενες αιφνίδιες κρίσεις. Σε πολλές περιπτώσεις χώροι και κοινωνικές καταστάσεις συνδέονται με τις κρίσεις πανικού και το άτομο αρχίζει να αποφεύγει αυτούς τους χώρους ή τις κοινωνικές καταστάσεις, πράγμα που τελικά μπορεί να οδηγήσει και σε αγοραφοβία, εφόσον το άτομο δεν αναζητήσει νωρίς την κατάλληλη θεραπεία.

Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι στιγμές έντονου άγχους με ή χωρίς κρίση πανικού όλοι μας έχουμε βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή μας. Μία κρίση πανικού δε σημαίνει αναγκαστικά ότι πάσχουμε από διαταραχή πανικού και χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι θα εξελιχθεί σε αγχώδη διαταραχή. Εφόσον όμως παρατηρήσουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα διαρκές άγχος, χωρίς να μπορούμε να απολαύσουμε καθημερινά γεγονότα της ζωής μας ή πολύ περισσότερο όταν ζούμε με το φόβο ότι μετά από μία κρίση πανικού θα μας συμβεί το ίδιο περιστατικό και επόμενη φορά, τότε είναι και η στιγμή που πρέπει να αναζητήσουμε την κατάλληλη βοήθεια.

Να θυμάσαι επίσης, ότι πολλοί άνθρωποι κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις για μεγάλα χρονικά διαστήματα της ζωή τους. Δεν είσαι ο μοναδικός που νιώθει το άγχος να τον κατακλύζει. Μπορείς όμως να είσαι αυτός που θα βρει το θάρρος και θα απαλλαγεί από αυτό, μιλώντας σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, ψυχίατρο ή ψυχολόγο.